Duchu Święty, ożywczy płomieniu miłości i prawdy! Przystępuję do lektury Pisma Świętego. Otwieram Świętą Księgę, całuję jej stronicę i czytam…
Przyzywam najpierw Twojej obecności, Duchu Święty, który otwierasz serce i umysł na zrozumienie i przyjęcie świętego tekstu. W tych literach dostrzegam moje „jestem”. Widzę tutaj moje życie i jego głęboki sens. Pragnę odkrywać, co mówi Duch do Kościoła…
Proszę Cię o mocną wiarę, bez której Księga milczy. Proszę Cię o nadzieję, z którą święty tekst prowadzi do spotkania z osobą Jezusa. Proszę o miłość, która życiodajnym ciepłem i energią pozwala roznosić jej piękno i cel.
O, Księgo Błogosławiona – Ziemio Święta, przez którą idę rytmem swoich dni, zatrzymując się jak przy studni, by zrosić spieczone usta żywą wodą dającą orzeźwienie i siłę do głoszenia „na dachach” Prawdy, którą jest sam Jezus, nasz Pan!
Błogosławię Cię, Księgo Nadziei, dzięki której wiem, jak żyć i co czynić, by nie zasnąć w wierze i nie stracić widoku przechodzącego obok Pana.
Raduję się Tobą, Księgo Sensu, bo kiedy czytam Ciebie, to widzę Pana mojego życia, który wskazuje drogę światła we mgle współczesnych dramatów.
Kocham Cię, Księgo Życiodajna zwrócona w cztery strony świata. Niech Twoje Słowo przenika mnie do szpiku kości, bym poruszony Twoją żywą literą odsłaniał w sobie i w innych wartość prawdziwego życia, które w Tobie ma początek i koniec, bez końca. Księgo Wieczna prowadź!
Maryjo, Panno Słuchająca, Ty, o Matko pójdź ze mną po drogach świętej ziemi tekstów, które mając zapach nardu, szafranu i cynamonu, prowadzą do najpiękniejszej woni – bliskości Boskiego Wędrowca: Jezusa Chrystusa – Jedynego Zbawiciela świata.
Pójdźmy już, by czytając tą świętą ziemię ciągle na nowo zaczynać prawdziwie żyć. Amen.
Ks. Tomasz Rąpała